Tijdens een mooie en intense viering is zondag 25 augustus 2024 afscheid genomen van de Regenboogkerk. Mooi omdat er nog eenmaal vele herinneringen zijn opgehaald en verzameld in het gebouw, herinneringen die gemeenteleden meenemen op hun weg. Intens en verdrietig om de dierbare herinneringen van vreugde en verdriet, het vele dat gemeenteleden samen deelden.
Ds. Heleen Weimar en ds. Oane Reitsma gingen voor in de viering en namen alle aanwezigen mee langs bijzondere plekken. Met de kinderen langs de doopvont, waar sommigen zijn gedoopt. Of de glazen wand waarop de reisgenoten te zien waren die de kinderen tijden hun project ontmoetten. Vele kinderen hebben de afgelopen 24 jaar meegedaan in de vieringen, van het aansteken van de adventskaarsen tot samen muziek maken rond de vleugel.
Kerkzaal als ark
In de preek sloot ds. Oane Reitsma aan bij het verhaal van de zondag, over Noach in de ark en de regenboog als teken van het verbond van God met mensen. In de kerkzaal herkende ds. Reitsma de ark. ‘Ik zie het licht van de regenboog hoog in de wolken (zichtbaar in de gekleurde lichthappers in het plafond) als teken van Gods eeuwige trouw. Alles wat ademt op de aarde glanst ons van boven tegemoet.’ En de blauwe vloer? Is dat het water waarop we samen met Noach dobberen of juist een verwijzing naar het hemelsblauw?
Gedenkplekken
Gemeenteleden kozen hun bijzondere plek in de kerkzaal, van orgel tot gedachteniswand en van Paaskaars tot techniekhoek. De voorgangers stonden bij al die plekken stil.
Het orgel hield de lofzang gaande. De liederen van hoop, van troost zijn hier gezongen. De vleugel als symbool voor alle muziek die is gemaakt. De muziek deed het hart sneller kloppen of bracht juist rust.
Aan de Avondmaalstafel is het brood gebroken en de wijn uitgeschonken. Het Woord (de Bijbel) lag alle dagen open en bood mensen een woord voor onderweg.
Bij de gedachteniswand stond de gemeente stil bij mensen die hen zijn voorgegaan én bij de mensen die gedoopt zijn. De kunst aan de expositiewand heeft vele vieringen verrijkt.
Vele mensen zijn de kerkzaal binnengewandeld via de onthechtingsgang. In de gang waar het alledaagse is losgelaten om op te gaan naar het huis van de Heer.
Techniekhoek stond centraal voor alle mensen die de diensten mogelijk maakten. In het bijzonder in coronatijd is de techniek belangrijk geweest om op afstand samen te kunnen vieren. De vele kopjes koffie (thee en limonade) na de dienst zijn voor velen hartverwarmend geweest.
De glazen wand is een plek van creativiteit. Waar de voetstappen hangen van de reisgenoten. De plek waar in de Paasnacht het Licht ontstoken is. Bij de doopvont worden mensen herdacht aan de eigen doop. Boven het liturgisch centrum hangt de icoon. Zoals Christus in stilte in mensen aanwezig is, is de icoon aanwezig in de kerkzaal.
De gaven zijn gegeven in collecteschaal. Deze hebben hun weg gevonden over de hele wereld: van dichtbij in de eigen gemeente en Hilversum tot ver over de aarde. Alles tot opbouw van Gods koninkrijk.
De tocht eindigde bij de brandende Paaskaars. ‘We staan stil bij het licht van Christus. We doven het niet. We dragen het niet mee. Een ander kerkgenootschap neemt het van ons over.’ De Regenboogkerk zal een thuis worden voor een ander (christelijk) kerkgenootschap.
Liturgische creativiteit
Na 24 jaar sluiten de deuren van de Regenboogkerk. ‘Als wij de deuren sluiten, maken we toch een goede start. Dat kunnen we doen omdat we allemaal op onze oude plekken geoefend hebben. Wij, als oude wijken, brengen allemaal iets in voor het nieuwe feest’, aldus ds. Reitsma, ‘De liturgische creativiteit hebben we in de Regenboogkerk geoefend en zullen we meenemen naar de overkant’.
Op de weg naar de overkant gaat God met de gemeente mee. Dat heeft Hij beloofd. De regenboog zal een herinneringsteken van die belofte aan het hemelgewelf zichtbaar zijn.
De dienst terugkijken kan via kerkdienstgemist.nl
