Veertigdagentijd ‘In de woestijn’
De Lichtbron trekt dit jaar de woestijn in, op weg naar Pasen. De woestijn, een onherbergzame plek. Dor en doods, uitzichtloos, maar ook louterend. We lezen verhalen over het volk Israël wat zichzelf tegenkomt in de woestijn, veertig jaren lang. In alle ellende die ze tegenkomen (honger, dorst, desillusie, wantrouwen) voorziet God met Zijn goedheid. Wij lopen mee en komen zo, aan de hand van deze eeuwenoude verhalen, onze eigen uitdagingen tegen. In onze eigen dorre woestijn zien we de ellende in van onze tijd in de ogen, maar zoeken we ook naar dat vertrouwen en de hoop op God die ons niet loslaat, en ons aanspoort verder te wandelen, met de ogen gericht op de bloeiende tuin van Pasen.
Met vereende krachten hebben gemeenteleden samen met de predikanten de Veertigdagentijd voorbereid. Zo is er een Woestijnlied geschreven, iedere week leest u hier in de nieuwsbrief het nieuwste couplet. Er is een Verbeelding gemaakt van de woestijn, voor tijdens het kindermoment. Er zijn toepasselijke liederen gevonden, en acclamaties en gebedspunten verzameld. Ook zijn er voor kinderen én volwassen ‘challenges’ geformuleerd, die passen bij de woestijnverhalen. Door samen deze uitdagingen aan te gaan, doen we aan vasten: we onthouden onszelf iets om daardoor verrijkt te worden.
Doet u mee?
In de Aswoensdagviering maken we een begin met de veertigdagentijd, een periode van inkeer en bezinning. Buiten worden takjes verbrand tot as. Als je zelf wat (droge) takjes, eventueel van de palmpaasstok van vorig jaar, mee wilt nemen, kom dan wel op tijd, zo’n
kwartier voordat de viering aanvangt.
Binnen maken we een begin met het thema ‘In de woestijn’ dat leidend zal zijn in de komende voorbereidingstijd voor Pasen. Wie wil kan een askruisje ontvangen, dat wordt getekend op het voorhoofd.
Op Aswoensdag hebben we de eerste stappen in het zand gezet en nu trekken we dan echt de woestijn in! Uitgerust met ons speciaal gemaakt woestijnlied kan de reis beginnen.
Op deze eerste zondag lezen we in Exodus 16 dat er wordt terugverlangd naar de vleespotten van Egypte en hoe er wordt gereageerd op het brood dat uit de hemel neerdaalt. Genoeg voor iedereen.
Daarnaast lezen we in Lucas 4: 1-13 over Jezus die na een verblijf van veertig dagen in de woestijn op de proef wordt gesteld. Het gaat over de keuzes die in de bijbel worden gemaakt en de keuzes die wij maken.
Ook onze zelfbeheersing wordt op de proef gesteld door een uitdaging – challenge heet dat tegenwoordig – voor de komende week. De kinderen en de tieners gaan ons daarin voor.
We vervolgen onze weg met het volk Israël door de woestijn. Als ze hun tenten opslaan in Refidim blijkt daar geen water te zijn. Die tenten keren terug in de evangelielezing in het verhaal over de verheerlijking op de berg. Petrus stelt daar voor om drie tenten op te slaan, één voor Jezus, één voor Mozes en één voor Elia.
In deze dienst zullen we ons concentreren op het thema ‘dorst’. Ook meer overdrachtelijk over dorsten naar Gods aanwezigheid in ons leven. We kunnen deze dienst hierbij zien als één grote gezongen liturgie, van het wachten op God zoals verwoord in Psalm 25 via de vertaling van Sytze de Vries van het prachtige lied ‘Be still’ (waarin wij het zijn die Gods tempel mogen worden!) naar een lied uit Taizé waarin we zoeken naar levend water. Om dan na de verkondiging samen met de voorzangers uit het oeuvre van Huub Oosterhuis te zingen over ons diep verlangen naar vrijheid, geschonken door God. Dan is onze dorst gelest en vervolgen we onze weg door de woestijn van onze wereld.
Midden in de woestijn ontvangt het volk woorden van God.
Ze leren in hun ongeduld tot Tien tellen: geduld met elkaar te hebben en samen verder te reizen. Want die Tien Woorden gebieden of verbieden niets, zij zijn gericht op gezond en gebalanceerd samenleven.
Bij Lucas gaat het deze zondag over schuld, straf en zonde. Waren die aloude Tien Woorden daar nu de oorzaak van, als wetboek, of bevrijden zij er juist van? – Een nieuwe les in de woestijn, deze zondag.
De naam van deze zondag is ‘Laetare’. Dat betekent: ‘Verheug u!’. Een woord, ontleend aan de Latijnse vertaling van Jesaja 66:10. Hadden we een roze antependium gehad dan was dat gebruikt: een mengsel van paars en wit waarmee aangeduid is dat het Paaslicht halverwege de Veertigdagentijd al wat doorbreekt
We vervolgen de lezingen uit Exodus en zijn aangekomen bij het verhaal over het gouden kalf. Hoe valt dat te verbinden met ‘Laetare’? Misschien wel doordat, net als in de evangelielezing uit Lucas 15, het volk toch verder mag. De Eeuwige gaat door met ons, tegen al onze vlucht, traagheid etc in. Reden tot vreugde genoeg!
Bijna zijn ze in het Beloofde Land, twaalf verspieders gaan alvast vooruit. Granaatappels vinden ze er, druiven, olijven, het kan niet op! Als bewijs nemen ze enkele zware druiventrossen mee terug naar het volk in de woestijn. En dan komt het verhaal los: het zijn reuzen die er wonen. Nooit kunnen wij ze verslaan. “Laten we teruggaan naar Egypte”, roepen sommigen. Maar twee hielden hoop: “het is een goed land, dat overvloeit van melk en honing”.
Waar de anderen nog de geest van de knechting als ingebakken natuur hadden, lieten deze twee zich leiden door de geest van bevrijding. Zó dichtbij – en toch nog ver?
Verbeelding van de week: we zien het volk Israël in de woestijn wat om een grote tros druiven heen staat, die de verspieders hebben meegenomen uit het beloofde land.
Wekelijks sturen we een nieuwsbrief uit om al onze leden en betrokkenen op de hoogte te houden. Geef je op met onderstaand formulier:
Meldingen
