Tijdens de vesper van 12 november stonden we stil bij het thema ‘In herinnering bewaard’.
Die jou kent
bij Psalm 77
Die jou kent, die jou weet, jou als een moeder koestert;
jou bewaart, jou omarmt, jou ademt in herinnering,
jouw roepstem weet in de mist, jouw ziel en zaligheid.
Kennen let niet op tijd,
eindeloos in herinnering bewaard
heeft kennen geen verleden,
kennen is altijd nu zonder eind.
Die jou kent, zich jou te binnen brengt, jou binnenbrengt;
jou optilt, jou toedekt, jouw slapeloosheid deelt,
jouw schuilplaats in het duister, jouw omarming in de koude nacht.
Kennen let niet op tijd,
eindeloos in herinnering bewaard
heeft kennen geen verleden,
kennen is altijd nu zonder eind.
Die jou kent, jou in geuren en kleuren nodigt, jou aankleedt voor het feest;
Die jou kent diep vanuit het middenrif, jouw weet vanuit de grond van haar hart,
Die jou etst in zijn hart, jouw naam schrijft op de deur van zijn woning.
Kennen let niet op tijd,
eindeloos in herinnering bewaard
heeft kennen geen verleden,
kennen is altijd nu zonder eind.
Henk van ter Meij
